Podniesienie zatoki szczękowej to zabieg chirurgiczny stosowany w stomatologii i implantologii w celu zwiększenia ilości kości w górnej szczęce. Jest to konieczne w przypadkach, gdy pacjent nie posiada wystarczającej ilości tkanki kostnej do stabilnego osadzenia implantów dentystycznych. Zabieg ten, choć rutynowo wykonywany, wymaga starannej kwalifikacji pacjenta oraz spełnienia określonych wskazań medycznych. W artykule omówimy, w jakich sytuacjach zaleca się podniesienie dna zatoki szczękowej oraz jakie warunki muszą zostać spełnione, aby przeprowadzenie tego zabiegu było bezpieczne i skuteczne.

Na czym polega podniesienie zatoki szczękowej?

Podniesienie zatoki szczękowej, nazywane także augmentacją zatoki szczękowej, to procedura chirurgiczna mająca na celu zwiększenie wysokości wyrostka zębodołowego w tylnej części szczęki. Polega na wprowadzeniu materiału kościozastępczego pomiędzy błonę śluzową zatoki a dno szczęki, co pozwala na odbudowę utraconej tkanki kostnej.

Zabieg jest stosowany głównie przed wszczepieniem implantów w bocznych odcinkach górnej szczęki, gdzie często występuje niedostateczna ilość kości. Może być wykonany przez chirurg stomatolog Olsztyn metodą otwartą (klasyczną) lub zamkniętą, w zależności od ilości dostępnej kości oraz planowanego leczenia implantologicznego.

Kiedy konieczne jest przeprowadzenie podniesienia zatoki szczękowej?

Zabieg podniesienia dna zatoki szczękowej przeprowadza się w sytuacjach, gdy ilość tkanki kostnej w bocznych odcinkach szczęki jest niewystarczająca do stabilnego osadzenia implantów. Do najczęstszych wskazań do jego wykonania należą:

• Zanik kości po ekstrakcji zębów – po usunięciu zębów następuje stopniowa resorpcja kości, co może prowadzić do znacznego zmniejszenia jej objętości.
• Obecność dużej zatoki szczękowej – u niektórych pacjentów zatoki szczękowe są naturalnie obszerne, co ogranicza ilość dostępnej kości do wszczepienia implantów.
• Przygotowanie do leczenia implantologicznego – brak odpowiedniej ilości kości może uniemożliwiać stabilne osadzenie implantów i wymagać wcześniejszej augmentacji.
• Utrata kości w wyniku chorób przyzębia – choroby takie jak zaawansowana paradontoza mogą prowadzić do postępującego zaniku tkanki kostnej w szczęce.
• Wady anatomiczne i urazy – niektóre deformacje wrodzone oraz urazy mechaniczne mogą powodować znaczne ubytki kostne, które wymagają rekonstrukcji przed leczeniem implantologicznym.

Jakie warunki musi spełniać pacjent przed podniesieniem zatoki szczękowej?

Nie każdy pacjent może zostać zakwalifikowany do zabiegu podniesienia zatoki szczękowej. Przed jego przeprowadzeniem konieczna jest dokładna diagnostyka oraz spełnienie określonych warunków zdrowotnych.

Podstawowe wymagania kwalifikacyjne obejmują:

• Dobry stan zdrowia ogólnego – pacjent nie powinien cierpieć na niekontrolowane choroby przewlekłe, takie jak zaawansowana cukrzyca czy nieustabilizowane nadciśnienie.
• Brak aktywnych infekcji w jamie ustnej i zatokach przynosowych – zapalenie zatok, ropnie zębopochodne czy nieleczone stany zapalne mogą zwiększać ryzyko powikłań pooperacyjnych.
• Odpowiednia jakość tkanek miękkich – zdrowe dziąsła i błona śluzowa zatoki są kluczowe dla prawidłowego gojenia się po zabiegu.
• Brak nałogowego palenia tytoniu – palenie znacznie osłabia procesy regeneracyjne i zwiększa ryzyko niepowodzenia zabiegu.
• Wystarczająca szerokość wyrostka zębodołowego – choć podniesienie zatoki pozwala zwiększyć wysokość kości, konieczna jest także odpowiednia szerokość wyrostka, aby implanty mogły zostać prawidłowo osadzone.

Jakie badania są wymagane przed zabiegiem?

Przed podniesieniem zatoki szczękowej pacjent musi przejść kompleksową diagnostykę, aby ocenić stan jego jamy ustnej i struktur kostnych.

Najważniejsze badania to:

• Tomografia komputerowa (CBCT) – pozwala na trójwymiarową ocenę zatok szczękowych oraz ilości dostępnej tkanki kostnej.
• Zdjęcie pantomograficzne (OPG) – daje ogólny obraz struktur kostnych szczęki i zatok przynosowych.
• Badania laboratoryjne – w niektórych przypadkach lekarz może zlecić morfologię krwi oraz badanie parametrów krzepnięcia, zwłaszcza u pacjentów z chorobami przewlekłymi.

Czy istnieją przeciwwskazania do podniesienia zatoki szczękowej?

Zabieg podniesienia zatoki szczękowej, choć powszechnie stosowany, nie może być wykonany u każdego pacjenta. Istnieją pewne przeciwwskazania, które mogą uniemożliwić jego przeprowadzenie lub zwiększać ryzyko powikłań.

Do głównych przeciwwskazań należą:

• Przewlekłe zapalenie zatok – aktywne stany zapalne mogą prowadzić do infekcji i zaburzeń gojenia.
• Niektóre choroby przewlekłe – niekontrolowana cukrzyca, osteoporoza oraz choroby autoimmunologiczne mogą osłabiać zdolność organizmu do regeneracji kości.
• Silna alergia na materiały kościozastępcze – w przypadku reakcji uczuleniowej na substancje wykorzystywane do augmentacji konieczne może być zastosowanie alternatywnych metod odbudowy kości.
• Palenie tytoniu – pacjenci palący mają wyższe ryzyko niepowodzenia zabiegu ze względu na osłabioną zdolność organizmu do gojenia.
• Zbyt mała szerokość wyrostka zębodołowego – w niektórych przypadkach konieczna może być dodatkowa augmentacja kości przed wykonaniem podniesienia zatoki.

Jakie są zalecenia po zabiegu podniesienia zatoki szczękowej?

Po przeprowadzeniu podniesienia zatoki szczękowej pacjent powinien stosować się do określonych zaleceń, które mają na celu przyspieszenie gojenia i minimalizację ryzyka powikłań.

Najważniejsze zalecenia pooperacyjne obejmują:

• Unikanie intensywnego wysiłku fizycznego – zwiększona aktywność może prowadzić do wzrostu ciśnienia w zatokach i powikłań.
• Unikanie dmuchania nosa i kichania z dużą siłą – może to powodować przemieszczenie materiału kościozastępczego.
• Stosowanie antybiotykoterapii i leków przeciwbólowych – w razie potrzeby lekarz przepisze odpowiednie leki zmniejszające ryzyko infekcji i łagodzące ból.
• Przestrzeganie higieny jamy ustnej – należy unikać płukania jamy ustnej w pierwszych dniach, aby nie naruszyć rany operacyjnej.

Kiedy podniesienie zatoki szczękowej jest konieczne?

Podniesienie zatoki szczękowej jest niezbędne u pacjentów z zanikiem kości w tylnej części szczęki, którzy planują leczenie implantologiczne. Właściwa diagnostyka, odpowiednie przygotowanie oraz przestrzeganie zaleceń pooperacyjnych są kluczowe dla powodzenia zabiegu i trwałości implantów.